naziemny — naziemnyni 1. «położony, odbywający się, wykonywany na powierzchni ziemi; pracujący na powierzchni ziemi» Stanowisko naziemne. Schron naziemny. Naziemna stacja kolei podziemnej. Naziemni pracownicy lotniska. Roboty naziemne. 2. bot. «mający pędy… … Słownik języka polskiego
porost — m IV, D. u, Ms. porostoście; lm M. y 1. blm «rośnięcie, wzrost» Środek na porost włosów. Szybki porost wełny u owiec. 2. «to, co rośnie na czymś; to, czym coś jest porośnięte» Porost łąki. Wysoki porost trawy na łące. Porost świerkowy w górach. 3 … Słownik języka polskiego
ТРУБОПРОВОД НАЗЕМНЫЙ — участок трубопровода, расположенный на поверхности земли, при этом трубы могут быть полностью закрыты грунтовой засыпкой или заключены в короб (Болгарский язык; Български) наземен тръбопровод (Чешский язык; Čeština) pozemní potrubí (Немецкий… … Строительный словарь
Aloys von Euw — (* 11. Mai 1921 in Schwyz; † 8. September 2010 ebenda) war ein Schweizer Pfarrer und Brauchtumspfleger. Schriften Sankt Nikolaus begegnen, Rex Verlag Luzern 1994 Ach, ten personel naziemny, Wydawn Kraków 1995 Morschach, Beuroner Kunstverlag Fink… … Deutsch Wikipedia
cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… … Słownik języka polskiego
chruściel — m I, DB. a; lm M. e, D. i zool. chruściele «Ralliformes, rząd kosmopolitycznych ptaków wodno błotnych obejmujący 132 gatunki prowadzące naziemny tryb życia» … Słownik języka polskiego
łodyga — ż III, CMs. łodygaydze; lm D. łodygayg «główny organ osiowców, zwykle naziemny, wytwarzający liście, z którymi tworzy pęd; jego podstawowymi funkcjami są: przewodzenie substancji pokarmowych i wody między korzeniami a liśćmi i jak najdogodniejsze … Słownik języka polskiego
megaterium — n VI; lm M. megateriumria, D. megateriumriów paleont. «Megatherium, olbrzymi ssak kopalny, naziemny, spokrewniony z dzisiejszymi leniwcami nadrzewnymi; występował w epoce plejstocenu» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
pawian — m IV, DB. a, Ms. pawiannie; lm M. y «Papio, małpa z rodziny wąskonosych występująca w kilku gatunkach, żyjących stadami w Afryce i na Półwyspie Arabskim, prowadzących naziemny tryb życia; najbardziej okazałym gatunkiem jest pawian płaszczowy» … Słownik języka polskiego
płucnica — ż II, DCMs. płucnicacy; lm D. płucnicaic bot. «Pulmonaria officinalis, gatunek miodunki o liściach pokrytych zwykle białymi plamami, używany w lecznictwie ludowym w chorobach dróg oddechowych; miodunka plamista» ∆ Płucnica islandzka «Cetraria… … Słownik języka polskiego
